Sint-Michael

Sint-Michaël wordt beschouwd als de voornaamste aartsengel en werd als zodanig een geliefd onderwerp in de kerkelijke kunst, zowel in het westen als in de Oosterse kerk. In eerste instantie werd hij samen met de aartsengel Gabriël afgebeeld naast de troon van Christus. Vanaf de 13e, 14e eeuw werd het gebruikelijk Michaël af te beelden met een zwaard, soms in complete wapenuitrusting gekleed. Dit moest zijn strijd tegen de „draak” volgens de Apocalyps uitbeelden of zijn strijd tegen Lucifer. Ook wordt Michaël wel afgebeeld als leider van de Uitverkorenen bij het Laatste Oordeel; dan draagt hij als attribuut een weegschaal.

De politieorganisatie zoals we die nu kennen is nog niet zo oud. Tot de Franse tijd was er geen absolute scheiding tussen wetgevende, rechtsprekende en uitvoerende macht. Dat gebeurde bij keizerlijk decreet van 8 november 1810. Hertog Wenceslaus van Brabant had op 3 mei 1371 bepaald dat „de dienaars van de groene roede” duidelijke taken kregen, die wij nu onder andere aan de politie toekennen. Zij mochten stadsinkomsten innen, op bevel van de schepenen iemand arresteren of ergens beslag op leggen. Iemand vrijlaten mochten zij niet op eigen initiatief; daarvoor hadden ze toestemming van de schout nodig.

De ”groenroede” moest een burger van Den Bosch zijn, en „uyt wettigen bedde gesproten”. Bijbaantjes mochten ze niet hebben. Omkoperij was ook uit den boze: op hun kamertje in het stadhuis mochten zij niemand bier of wijn schenken of tabak roken. De oudste groenroede maakte bij iedereen de publicaties van het stadsbestuur bekend. Andere „politietaken” waren toevertrouwd aan de bedelvoogden (die toezicht hielden op het bedelen in de stad) en de nachtroepers (die dienst deden in de nachtelijke uren).

In 1915 richtten zes politiemannen een katholieke vereniging van politiepersoneel op. Sint Michaël, als strijder voor het goede, werd hun patroon. In het begin van deze eeuw was de dienst niet zo gemakkelijk voor de agenten. Alarm was aan de orde van de dag, en de Bosschenaren zagen dan twee agenten in looppas (fietsen, motoren, of auto's had de politie niet) naar de plaats des onheils rennen, met de sabel of de rotanstok al in de hand. Bij de selectie van politiepersoneel hield men er dan ook rekening mee dat de agenten (meestal oud-leden van de marechaussee) een flink postuur en grote handen hadden, dat zij goed konden vechten. Bovendien moesten ze over een uitgebreid vocabulaire van grove krachttermen beschikken.

Van de vorige eeuw tot na de Tweede Wereldoorlog was het politiebureau gevestigd in de Orthenstraat. In het begin van de jaren vijftig werd in de Nieuwstraat een bureau betrokken. Op 22 september 1960 opende burgemeester Loeff de nieuwbouw aan het plein, dat later naar hem genoemd zou worden. Daar kwam ook het beeld van Sint Michaël tegen de zijgevel.